"Lolita. Light of my life, fire of my loins. My sin, my soul."

Το δεύτερο πράγμα που σε εντυπωσιάζει στο βιβλίο «Lolita» του Vladimir Nabokov είναι η πανέξυπνη χρήση της γλώσσας. Και ιδίως αν αναλογιστείς ότι είναι γραμμένο στα αγγλικά από κάποιον Ρώσο.

Το πρώτο όμως που ξαφνιάζει στο βιβλίο, και στη συνέχεια στις δύο ταινίες που βασίστηκαν σε αυτό, είναι ότι θίγει μια σεξουαλική ανωμαλία από μία κάπως ρομαντική σκοπιά. Γιατί, ενώ θα έπρεπε να θιχτείς και να αηδιάσεις με τη συμπεριφορά και τον ακόλαστο έρωτα του μεσήλικα πρωταγωνιστή με την πιτσιρίκα, φτάνεις σε σημείο να τον συμπονείς...

...και να βλέπεις την ανήλικη σαν τον θύτη.

Προσπαθώντας να το εκλογικεύσω, άρχισα να σκέφτομαι το θέμα «μικρά κοριτσάκια». Παρατήρησα λοιπόν ότι τα κορίτσια μέχρι τα 14 τους είναι άψογα εμφανισιακά. Έχουν σφικτό και σφριγηλό κορμί, παιδική επιδερμίδα, ίσως με λίγη ακμή, καθόλου κυτταρίτιδα ή ραγάδες και μια παιδική, χαριτωμένη τριχοφυία. Παχάκια ακόμα δεν έχουνε στα γνωστά σημεία, διότι το σώμα τους δεν είναι ακόμα «γυναικείο», αν και τα σημάδια της ήβης είναι πολύ εμφανή, και έχουν και μια ανεπιτήδευτη ομορφιά. Είναι αλήθεια ότι σπάνια μια κοπέλα 20 χρονών και βάλε μπορεί να αναμετρηθεί εμφανισιακά (τουλάχιστον στο σώμα) με ένα 14χρονο κοριτσάκι. Δεν είναι τυχαίο που τα πρακτορεία modelling τις κυνηγάνε σαν τρελλά!

Επίσης, τα κοριτσάκια αυτής της ηλικίας έχουν μια αθωότητα που μια μεσήλικη γυναίκα έχει εδώ και καιρό χάσει. Είναι μια αθωότητα που έχει βάση στην ηλικία τους. Και είναι τόσο εμφανής, που είτε κάνει εντύπωση σε όσους την παρατηρούν και την προσέχουν, είτε γίνεται αντικείμενο λατρείας.

Βέβαια, στην περίπτωσή του Humbert, η μικρή Lolita ήταν νυμφίδιο. Και τον προσέλκυσε με άλλα μέσα. Ο Humbert δεν ερωτευόταν κάθε μικρή που έβλεπε. Είχε εντοπίσει κάποιες, οι οποίες ήταν κουκλίτσες, αλλά ταυτόχρονα είχαν και κάτι πρόστυχο. ‘Ηξεραν να προκαλούν. Ή μάλλον, ήξεραν ότι προκαλούν. Έβαφαν λίγο τα νύχια τους και τα μάτια τους, αλλά ταυτόχρονα έπαιζαν και χτυπούσαν τα γόνατά τους. Ήταν παιδάκια, αλλά ήταν και γυναίκες με σεξουαλικές ορμές, αλλά και σεξουαλικές εμπειρίες.

Μπορεί ο Humbert να είχε την τάση, την παρέκλιση, αλλά και τα νυμφίδια δεν τον άφηναν σε ησυχία. Μπορεί ο Humbert να είχε τραυματιστεί ψυχολογικά από την παιδική του αγάπη, μπορεί να ήταν ανώμαλος και θλιβερός ελευθέριος, αλλά η Lolita τον εκμεταλλεύτηκε και τον ξεζούμισε, πατώντας στην αδυναμία του και στην αδυναμία που της είχε.

Και να’μαι εδώ να δικαιολογώ και να συμπαθώ έναν 50χρονο άρρωστο παιδόφιλο, που φαίνεται να αποπλάνησε και να σκότωσε μια γυναίκα και να απήγαγε και να παρέσυρε στην αμαρτία την ανήλικη κόρη της.

Αλλά όταν η ανωμαλία του ανθρώπου παίζει στα πλαίσια θύματος και θύτη, όταν υπάρχει εκμετάλλευση του ανίσχυρου από τον ισχυρό, τότε δεν υπάρχει διαφορά αν ο ανίσχυρος είναι παιδί, γυναίκα ή άντρας.

Γιατί στην περίπτωση του Humbert, θύτης ήταν τελικά μόνο η μικρή, αθώα Lolita...