Ο Guillermo Del Toro -στη φωτογραφία με ένα από τα δημιουργήματα της φαντασίας του- αποτελεί αυτή τη στιγμή ένα από τα πιο καυτά ονόματα στην κινηματογραφική πιάτσα. Εκτός από το Hellboy II: The Golden Army, που σε λίγες ημέρες καταφθάνει και στις ελληνικές αίθουσες, έχει ήδη στα σκαριά άλλες δύο ταινίες, το The Hobbit και το σίκουελ του, τα οποία θα δούμε αμφότερα μετά το 2011. Και δεν φτάνει μόνο αυτό αλλά κυκλοφορεί και η φήμη ότι ο μεξικανός σκηνοθέτης είναι κλεισμένος για τις ταινίες που πρόκειται να σκηνοθετήσει έως το 2017 !



Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Del Toro χρονολογείται το 1993, ονομάζεται Cronos και το μπάτζετ της ξεπερνάει κάθε προηγούμενο για τον τότε μεξικάνικο κινηματογράφο. Η αίσθηση που προκαλεί στα απανταχού φεστιβάλ και ειδικά σε αυτά του φανταστικού είναι αρκετά μεγάλη και κερδίζει συνολικά περισσότερα από 20 βραβεία.



Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1997, δοκιμάζει την τύχη του στο Χόλυγουντ με το Mimic. Θρίλερ φαντασίας με γιγάντιες ανθρωποκατσαρίδες και πρωταγωνίστρια την ανεβασμένη εκείνη την εποχή Mira Sorvino, δεν καταφέρνει να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι κακές γλώσσες λένε ότι η παραγωγή δεν τον άφησε να δουλέψει όπως ήθελε και μιλάνε για μνημειώδεις τσακωμούς με το γνωστό παραγωγό Bob Weinstein αλλά και για σκηνές που γυρίστηκαν από άλλο σκηνοθέτη, τον Ole Bornedal.



Επόμενος σταθμός για τον "κολλημένο" με τα έντομα δημιουργό, η Ισπανία το 2001 με το θρίλερ El espinazo del diablo. Στο πόστερ της ταινίας δεσπόζει το όνομα του Pedro Almodovar ως παραγωγού. Ελπίζω να μην με παρεξηγήσουν οι φίλοι του Pedro αλλά σήμερα φαίνεται πολύ αστείο το γεγονός ότι ο Del Toro είχε κάποτε ανάγκη το ονομά του για να προωθήσει ένα θρίλερ.



Επιστροφή στις αμερικάνικες παραγωγές για το Blade II, το 2002. Οι φανατικοί του Blade, μεταξύ των οποίων και εμείς, δεν ενθουσιάζονται κυρίως λόγω του σεναρίου που θέλει τον Daywalker να συμμαχεί προσωρινά με τους μισητούς βρικόλακες για να αντιμετωπίσουν τους κοινούς μεταλλαγμένους εχθρούς. Στο βάθος όμως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι η περιπέτεια του φανταστικού βρίσκει στο πρόσωπο του Del Toro ένα αξιόλογο εκπρόσωπο.



Επόμενο εγχείρημα και πάλι από από τον κόσμο των κόμικ. Hellboy το 2004. Μόνο που αυτή τη φορά ο σκηνοθέτης φαίνεται να ταιριάζει περισσότερο με τον ήρωα. Με τον πιο αντισυμβατικό -κοινώς ρεμάλι- σούπερ ήρωα που πίνει μπύρες, καπνίζει πούρα και από όπου περνάει αφήνει πίσω μπάχαλο. O Del Toro παίρνει το πράγμα πάνω του και αυτό είναι αρκετά εμφανές. Γράφει ο ίδιος και το σενάριο και δίνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο "δικό" του Ron Perlman.



Η μεγαλύτερη στιγμή του γεννημένου στη Γουαδαλαχάρα σκηνοθέτη είναι αναμφισβήτητα το El laberinto del fauno εν έτη 2006. Ο κόσμος του φανταστικού υποκλίνεται στο μεξικάνο μαζί με χιλιάδες θεατών και δεκάδες φεστιβαλικών επιτροπών μεταξύ των οποίων και τα μέλη της ακαδημίας που βραβεύουν την ταινία με 3 Oscar αλλά συγχρόνως της στερούν σκανδαλωδώς άδικα το βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, το οποίο παραδίδουν στο γερμανικό Das Leben Der Anderen.
Αν κρίνουμε από τα άμεσα σχέδια του Del Toro, μάλλον δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται να αναζητήσει εκδίκηση. Απελευθερωμένος πλέον από το άγχος της καταξίωσης μοιάζει έτοιμος να ασχοληθεί με αυτά που πραγματικά τον ευχαριστούν και να μετατρέψει σε χρυσό όλους αυτούς τους κολασμένους ήρωες με τους οποίους θα καταπιαστεί.