Μετά από έναν χωρισμό, μια από τις πρώτες σκέψεις που κάνεις είναι «αμφιβάλλω αν θα γνωρίσω άλλο άνθρωπο με τον οποίο να ταιριάζω τόσο.».

Αυτή είναι η σκέψη που οδηγεί αρκετά ζευγάρια να τα ξαναβρούν, χωρίς βέβαια αυτό τελικά να καταλήγει σε κάτι καλό.

Αλλά οι μεγάλοι έρωτες δεν ξεπερνιούνται εύκολα. Ούτε γρήγορα. Και είναι ακόμα πιο δύσκολο όταν ο χωρισμός προέκυψε από θάνατο.

Όπως στο Υ.Γ. Σ’ αγαπώ. Σ’ αυτήν την περίπτωση, η απόφαση για απόσταση δεν ήταν της Ηοlly (Hilary Swank). Ούτε του Gerry (Gerard Butler). Στην περίπτωση θανάτου, σίγουρα δεν υπάρχει ελπίδα επανένωσης, αλλά μόνο περίοδος θλίψης. Και είναι κρίμα, μιας και η σχέση δεν πρόλαβε να κάνει τον κύκλο της, αλλά ούτε και να απογειωθεί. Γιατί μπορεί η σχέση να διακόπηκε απότομα, χωρίς καν να ειπωθούν όσα έπρεπε να ειπωθούν ή να γίνουν όσα ήτανε να γίνουν. Και είναι άδικο και πικρό ν’ αφήνεις αγαπημένα πρόσωπα πίσω. Και είναι οδυνηρό γι’ αυτούς που μένουν, και όχι γι’ αυτούς που φεύγουν.

Και τότε σου μένουν απλά οι αναμνήσεις σου και φωτογραφίες. Και στην περίπτωση της Holly, και μερικές κασέτες με μηνύματα που ο Gerry ηχογράφησε γι’ αυτήν, πριν πεθάνει. Κασέτες με τη φωνή του να της μιλάει τρυφερά, δίνοντάς της οδηγίες για να ξεπεράσει τον χαμό του, να διασκεδάσει την κατάστασή της και να ξεχάσει τον πόνο της.

O Gerry την ξέρει αρκετά καλά, τελικά καλύτερα απ’ όλους. Και ξέρει τι να της πει και πώς να τη συμβουλέψει για να συνεχίσει την ζωή της, χωρίς να της λείπει για πάντα. Αλλά πάνω απ’ όλα, ξέρει ότι η Ηοlly θα τον ακούσει και θ’ ακολουθήσει πιστά τις οδηγίες του αγαπημένου της. Οδηγίες που θα την οδηγήσουν σ’ ένα ταξίδι στην επαρχία της Ιρλανδίας, όπου πρωτογνωριστήκανε.

Εκεί η Holly, θα γνωρίσει τον εαυτό της χωρίς τον Gerry δίπλα της. Περνώντας απ’ τα ίδια σημεία, θα δει αν μπορεί να θυμηθεί τον φρέσκο τους έρωτα και να ξαναζήσει τα ίδια όμορφα πράγματα, παρά την δεκαετία που πέρασε.

Και αν γίνεται, να γνωρίσει έναν ακόμα υπέροχο άντρα, με τον οποίο να ταιριάζει και να ξανανιώσει το ίδιο όμορφο συναίσθημα.