Αναλόγως τα κέφια, βλέπω περίπου 3 ταινίες κάθε εβδομάδα από το 2002. Από το 2002 έχω πάει θέατρο μία ή καμία φορά. Μετά από διάφορες προτροπές, αποφάσισα να κάνω το βήμα. Σίγουρα θα ήθελα να πάω να δω κάτι ψαγμένο, κάναν Ιονέσκο, κάναν ξέρω γω τι, κουλτούρα με σουρεαλισμό επί σκηνής και υπερτέλειους θεατρικούς συγγραφείς που τους ξέρουμε από την κούνια.

Αλλά με φοβίζει το θέατρο. Δεν είναι όπως το σινεμά, που όλοι ξέρουμε ποιοι είναι οι καλοί ηθοποιοί και σίγουρα ξέρουμε ποιους σκηνοθέτες προτιμάμε. Οι ταινίες είναι εκεί, διαθέσιμες στην τηλεόρασή μας. Βλέπω ταινίες από 4 χρονών, ενώ θέατρο έχω πάει συνολικά 4 φορές. Γι’ αυτό με φοβίζει, γιατί δεν ξέρω και εύκολα μπορώ να δω καμιά πατάτα. Και μπορεί να είναι πατάτα γιατί θα με βάλουν να κάτσω σε σκαμπώ, γιατί θα κάνει ζέστη, γιατί μπορεί τα σκηνικά να είναι για τα μπάζα, γιατί μπορεί κάποιοι ηθοποιοί να μου χαλάνε την αισθητική με τις υποκριτικές τους ... προσπάθειες ή γιατί μπορεί να βασίζεται μεν στο θεϊκό θεατρικό έργο, αλλά να το πήρε ένας ακατάλληλος σκηνοθέτης και να το έκανε προσβολή.

Γι’ αυτό λοιπόν προτίμησα να δω το «σεσουάρ για δολοφόνους».

Παίζεται ήδη 9 χρονιές, με διαφορετικό καστ κάθε φορά. Έχει νομίζω 4 διαφορετικά φινάλε, ανάλογα με το πώς πάει κάθε παράσταση. Οι ηθοποιοί αυτοσχεδιάζουν και δίνουν ρέστα. Και το καλύτερο; Το κοινό συμμετέχει! Προσπαθούν να βρουν τον δολοφόνο, απαντάνε στις ερωτήσεις του αστυνομικού, ρωτάνε απορίες στους ηθοποιούς, λένε την άποψή τους, ανεβαίνουν ακόμα και στη σκηνή! Ήταν διασκεδαστική παράσταση, σίγουρα. Βέβαια οι υποκριτικές ικανότητες του Παρθένη (μοντέλο?) και της Σύλβιας Δεληκούρα ήταν ώρες ώρες μάλλον κακές. Οι υπόλοιποι ήταν πολύ καλοί, και ειδικά ο gay κομμωτής που ήταν μια βόμβα χαράς και χαριτωμενιάς.

ΥΓ: Κάποιες σημειώσεις για όσους σινεφίλ αποφασίσουν να πάνε θέατρο: λέμε «πάμε θέατρο» και όχι «πάμε σινεμά». Είναι δύσκολο, αλήθεια! Ο χώρος εκεί δε λέγεται βασικά αίθουσα, αλλά πλατεία. Δεν «αρχίζει η παράσταση-προβολή», αλλά «αρχίζει το έργο». Κάτι άλλο δεν παρατήρησα, άσε που μπορεί να τα λέω και λάθος.