Πλούσια κινηματογρφική εβδομάδα που τα έχει όλα, κι ακόμα κι αν δεν σας συγκινήσει, υπάρχει πάντα το πράσινο καλοκάγαθο τέρας του Hulk, το τέρας της λαγνείας στην πόλη που δεν κοιμάται ποτέ - μιας κι είναι απασχολημένη με πιο πικάντικα πράγματα-, και γενικότερα από σημεία και τέρατα κάθε λογής δεν έχουμε παράπονο.


Το κέντρο της πόλης θα γίνει ο τόπος συνάντησης από μωρουδιακά κλάματα όλου το κόσμου, με τον θερινό ΑΘΗΝΑΙΑ VITEX να προβάλει το ντοκυμαντέρ "Το Πρώτο Κλάμα" (LE PREMIER CRI - του Gilles de Maistre). Αν και με την ζέστη η εγκυμοσύνη πέφτει λίγο βαριά, κι ο φυσικός τοκετός παρουσιάζεται αρκετά ανώδυνος για να είναι αληθινός, η ταινία στα 100 λεπτά της αποτελεί ένα καλό ενημερωτικό πρόγραμμα, κι ένα ταξίδι στις 5 ηπείρους στην αναζήτηση του σημαντικότερου ταξιδιού, που ξεκινά με ένα κλάμα, την ίδια τη ζωή.


Η πρώτη επανέκδοση της εβδομάδας, μας έρχεται από το 1971, κι αν ο Kiefer Sutherland μας έχει τρελάνει με το πετσοκομμένο πλέον "24", ο Donald Sutherland θα μας μαγνητίσει στην "Εξαφάνιση" (KLUTE - του Alan J. Pakula), και θα μας θυμήσει που στεκόταν η "μηλιά" πριν ρίξει τους καρπούς της. Με λιγότερη ένταση, και περισσότερες κοινωνικές προεκτάσεις, ο Donald θα προσπαθήσει να λύσει το μυστήριο της εξαφάνισης του φίλου του, έχοντας δίπλα του την οσκαρική υποστήριξη της Jane Fonda, στο ρόλο ενός Call Girl που μοιάζει να ξετρύπωσε από κάποιο ξεχασμένο φιλμ νουαρ.


Και την σκυτάλη παίρνει ακόμα ένας παλιός πράκτορας, που ξεθάβεται από το χρονοντούλαπο των αλησμόνητων τηλεοπτικών σειρών της δεκαετίας του '60, για να αναβιώσει στο πρόσωπο του αγαπημένου παιδιού του Hollywood, Steve Carell. Το Get Smart(του Peter Segal), είναι μια κωμωδία ατυχών συμβάντων, που δεν προσθέτει κάτι καινούργιο σε μια σειρά από αποτυχημένους πράκτορες που καταλήγουν να σώσουν τον κόσμο. Την σώζει η καλή χημεία του Carell με την Anne Hathaway, και η γενικότερα τραγελαφική κατανομή των ρόλων, αλλά μας θυμίζει αρκετά το Johnny English, και ο Atkinson με την κωμική του ιδιοφυία μάλλον είχε κάνει καλύτερη δουλειά.


Δεύτερη και σημαντικότερη επανέκδοση της εβδομάδας το αριστούργημα του Blake Edwards , Πρόγευμα στο Τιφαννυς (Breakfast at Tiffany's), βασισμένο αλλά αρκετά απομακρυσμένο από το ομότιτλο βιβλίο του Truman Capote, ακολουθεί την ιστορία της μοιραίας Holy στο ακροβάδισμά της ανάμεσα στην υψηλή κοινωνία και την παρακμή της ούτως ή άλλως αντιφατικής Νέας Υόρκης. Ανάμεσα στους κοινωνικούς ελιγμούς και τις εγκλωβιστικές χρησιμοθηρικές σχέσεις, θα γεννηθεί ένας έρωτας, από εκείνους που σου κόβουν την ανάσα. Η φινέτσα και η ευαισθησία της Audrey Hepburn, ανάγει τον ρόλο της(που ήταν αρχικά γραμμένος για την Monroe) στους πιο κλασσικούς, την ίδια στιγμή που ο δυναμισμός της ξέρει πότε να υποχωρεί δίνοντας την θέση του στο ευάλωτο πλάσμα που κλέβει το δάκρυ μας, όσο αφήνεται στο μοιραία προστατευτικό, οσκαρικό μουσικό θέμα του Henry Mancini.


Στα πλαίσια του "Once in a weektime - 8 πρεμιέρες σε 8 εβδομάδες" που οργανώνει η Seven films σε συνεργασία με τον Μικρόκοσμο, μας έρχεται η δεύτερη πρεμιέρα με τίτλο "Κλέφτες Αλόγων" (Voleurs de Chevaux - του Micha Wald), που διηγείται την τραγική ιστορία 4 αγοριών, που θα συνταντηθούν μοιραία, και θα αναγκαστούν να περάσουν στην ενηλικίωση ξεχνώντας την αθωότητά τους, μέσα από τα παιχνίδια βίας και ισχύος, με την φύση του Καζακστάν στο παρασκήνιο να παρεμβαίνει κάθε φορά που χάνονται οι ισορροπίες.


Και ελληνικό ενδιαφέρον αυτή τη βδομάδα, με την φαρσοκωμωδία του Πάνου Αγγελόπουλου "Ένας ήρωας στην Ρώμη". Το αγοράκι που χάζευε την Malèna από την κλειδαρότρυπα μεγάλωσε, και περιφέρεται σαν σοφέρ στην Ρώμη, με τον θεατή στο πίσω κάθισμα να μαζεύει όμορφες εικόνες, αλλά να νοσταλγεί την επιστροφή στα δικά του λημέρια, μιας και το ντουμπλάρισμα του οδηγού, και η έλλειψη ουσιαστικά ενδιαφέροντων περιστατικών, εγκλωβίζουν την ταινία που προσπαθεί να κλέψει κάτι από την αίγλη του κλασσικού ιταλικού κινηματογράφου, αλλά καταλήγει σαν τουρίστας προσγειωμένος στην ίδια του την χώρα...χωρίς ενδιαφέρον να γυρίσει τα αξιοθέατα.


Και για όλους όσοι δεν χόρτασαν την Liv Tyler στο Hulk, η νέα κωμωδία του Vince Di Meglio "Στενός Κορσές" (Smother), θα σας αποζημειώσει και με το παραπάνω. Μπορεί να μην βρείτε ιδιαίτερα αστεία τα βάσανα του Νόα που με την μια, χάνει την δουλειά του, φορτώνεται την εκκεντρικά πιεστική μητέρα του, τον ρέμπελο ξάδελφο της γυναίκας του, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να καταστρέψει το σπίτι του υιλκά, και μεταφορικά, οι ανάλαφρα ευχάριστες ερμηνείες του καστ όμως, με την Diane Keaton ως την απολαυστικά απατημένη σύζυγο και μητέρα, και την Liv στο ρόλο της γυναίκας που δεν χορταίνουμε να βλέπουμε (και να απολαμβάνουμε να θυμώνει τόσο γαλήνια-κουσούρι της πρώη ξωτικής της φύσης), κάνουν την ταινία την καλύτερη κωμική πρόταση της εβδομάδας.


Όσο για την πιο κλισέ πρόταση της εβδομάδας, ανήκει στην ταινία του Paul Weiland με τίτλο που τα λέει όλα "Θα κλέψω την νύφη" (Made of Honor), που χρησιμοποιεί την φήμη και την γοητεία (γούστα είναι αυτά) του Δρ. Derek Sheperd (Grey's anatomy) κατά κόσμον Patrick Dempsey, για να προσελκύσει καλεσμένους σε έναν γάμο που απεικονίζονται όλες οι στερεότυπες στιγμές ερωτικών αμφιβολιών, διλημμάτων και διεκδίκησης με προκαθορισμένη κατάληξη. Μόναδικός τρόπος να εκτιμούσαμε την ταινία θα ήταν αν πρωταγωνιστούσε η τετράδα Julia Roberts-Rupert Everett-Dermot Mulroney-Cameron Diaz , μόνο που αυτός ο γάμος έχει ήδη γίνει προ δεκαετίας και θα μας μείνει αξέχαστος, μιας κι ήταν "ο γαμος του καλύτερου μας φίλου".


Κλείνοντας,φαίνεται ότι η τρύπα που άφησε η Britney,δεν ήταν και τόσο μεγάλη μιας και καλύφθηκε εύκολα από την επίδοξη εφηβοτραγουδίστρια Hannah Montana (alter ego της μαθητριούλας Miley Cyrus). Τι δουλειά έχει όμως η φρενίτιδα που χτύπησε τους Αμερικάνους τα τελευταία δύο χρόνια με την δεσποινίδα, σε μία χώρα σαν την Ελλάδα,που το κοινό στο οποίο απευθύνεται η ταίνια,μάλλον δεν έχει ιδέα γι'αυτές και η τιμή του εισητηρίου αυτής της τρισδιάστατης συναυλίας,είναι μάλλον απαγορευτική,ακόμα και γι'αυτούς που θα ρίσκαραν να βρεθούν στο κοινό της,μόνο και μόνο για την εμπειρία.

Είτε επιλέξετε τις φρέσκιες ταινίες, είτε συμπληρώσετε τα κενά με τις μεγάλες παραγωγές προηγούμενων εβδομάδων, το καλοκαίρινο σινεμά έρχεται με πληθώρα επιλογών, και η εβδομάδα που διανύουμε το αποδεικνύει περίτρανα. Εμπρός για τα θερινά λοιπόν!