Κυνηγώντας την αγάπη
Υπάρχουν άνθρωποι που πειραματίζονται. Με το sex, με τις σχέσεις, με τα δύο φύλα, με την ομοφυλοφιλία, τις παρτούζες, τον έρωτα, τη δουλειά, την αγάπη.
Άλλοι το κάνουν μέσα από τον φυσιολογικό δρόμο. Άλλοι μέσα και μετά από πολλούς πειραματισμούς. Και οι δύο το ίδιο δεν το αξίζουν; Γιατi λoιπόν πρέπει οι δε να κρύβονται; Να μην αποκαλύπτουν το “βρώμικο” παρελθόν τους; Να λένε ψέμματα γι’ αυτό;
Γιατί αν αποκαλυφθεί, θα τους βλέπουν με άλλο μάτι. Γιατί αν είναι με κάποιον από τους «φυσιολογικούς», θα πρέπει απλά να αποχωρήσουν και να εύχονται να τους ξεχάσουν, άσχετα αν κατά τα άλλα ταιριάζουν όμορφα και νιώθουν υπέροχα.
Γιατί οι άντρες δε θέλουν να κάνουν σχέση με μια γυναίκα με παρελθόν. Όχι μόνο επειδή θα τη θεωρούνε τσούλα. Αλλά και επειδή φοβούνται μήπως τους θεωρεί ανεπαρκείς…Για τον ίδιο λόγο θέλουν παρθένες. Θέλουν να αισθάνονται σαν τον Μάρκο Πόλο στο sex. Έτσι και ο Holden (Ben Affleck) στην ταινία του Kevin Smith “Chasing Amy’. Ένα από τα ανεξάρτητα αμερικάνικα διαμάντια της περασμένης δεκαετίας. Γνωρίζει και εντυπωσιάζεται από την Alyssa (Joey Lauren Adams), και μετά μαθαίνει ότι είναι λεσβία. Την ερωτεύεται παρ’όλ’αυτά και πιστεύει ότι είναι ο πρώτος της. Όταν όμως μαθαίνει ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει καθόλου, την προσβάλλει, την κατηγορεί, την ξεμπροστιάζει, την κάνει σκουπίδι και την διώχνει, μπας και νιώσει αυτός καλύτερα.
"I feel justified lying in your arms, because I got here on my own
terms and I have no question that there was someplace I didn’t
look. For me, that makes all the difference."
Δεν είναι συνηθισμένο για μια ταινία να θίγει ένα τέτοιο θέμα. Μια τόσο αντισυμβατική ιστορία αγάπης δε θα μπορούσε να γίνει από άλλον πέρα από τον Kevin Smith και φυσικά εκτός Hollywood. Πρόκειται για μια όμορφη ταινία, ευχάριστη και διαφορετική που δημιοργεί έντονους προβληματισμούς σχετικά με τα κόμπλεξ και τις ανασφάλειές μας, αλλά και σχετικά με την ειλικρίνεια στις σχέσεις. Αλλά κυρίως, προβληματίζει για τους ηλίθιους λόγους που μπορεί να οδηγήσουν ένα ευτυχισμένο ζευγάρι σε έναν άγριο χωρισμό και να πέσουν οι τίτλοι του τέλους πριν ολοκληρωθεί η ιστορία.
{imdb}
5 Σχόλια στο Κυνηγώντας την αγάπη
Ιδιαίτερη προσέγγιση. Δύσκολα θα μπορούσε να με πάει τόσο μακριά μία ταινία του Smith. Οκ είναι, μεταξύ άλλων, ένα ιδιόμορφο love story αλλά... Καθένας βλέπει και θυμάται ότι θέλει από μία ταινία.
Πάντως θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με τα στερεότυπα του κειμένου. Τουλάχιστον ανάμεσα στο "οι" και στο "άντρες" να υπάρχει ένας προσδιορισμός όπως ορισμένοι, μερικοί, κάποιοι, πολλοί, λίγοι.
This comment has been removed by the author.
όχι απλά στο επιτρέπω, αλλά χαίρομαι πολύ που διαφωνείς. Ο προσδιορισμός δε που θα προτιμήσω είναι το "ουγκ" ή το "πολύ ερωτευμένος".
Βασικά, το Chasing Amy ήταν αυτό που έκανε, για 'μένα, τον Kevin Smith αυτό που ήταν, για 'μένα, στις χρυσές View Askewniverse εποχές. Με το Clerks ήταν απλά "ένας γαμάτος ανεξάρτητος, καλή φάση". Με το Mallrats, πάνω-κάτω το ίδιο. Εδώ όμωε έγινε "o Kevin Smith, ρε!" για 'μένα. Αν και, ομολογώ, ο ενθουσιασμός εκείνος έχει "κουραστεί" τελευταία, αν και μ' άρεσε το Clerks 2 (ναι, είμαι "απ' αυτούς").
Αφού ο λόγος περί Kevin Smith: Συμφωνώ, το Clerks έσκασε σαν βόμβα, καμία άλλη ταινία του δεν μπορεί να δημιουργήσει ίδιο ντόρο. Από τις υπόλοιπες θα διαλέξω ως αγαπημένη μου, με διαφορά από τις άλλες, το Dogma. Όσο για το Clerks II, δεν είσαι η μόνη, το βρήκα αρκετά συμπαθητικό, αν και αυτό συνέβη σε μεγάλο βαθμό λόγω Rosario (θα ήμουν ψεύτης αν δεν το παραδεχόμουν)
Άφησε το σχόλιο σου