Αύριο 14 Μαΐου 2008 ανοίγει τις πύλες του το 61ο φεστιβάλ των Καννών. Ο κανόνας λέει ότι η ταινία που κερδίζει στις Κάννες είναι κινηματογραφικό αριστούργημα και μία από τις καλύτερες της επόμενης σεζόν. Ισχύει άραγε παντα ή μήπως έχει και αυτός τις εξαιρέσεις του; Ας δούμε τι συνέβη την τελευταία πενταετία:

2007 - 4 luni, 3 saptamâni si 2 zile του Christian Mungiu

Πέρυσι ο κανόνας επιβεβαιώθηκε. Το 4 μήνες 3 εβδομάδες και 2 ημέρες ενός σχετικά άγνωστου ρουμάνου σκηνοθέτη καταφέρνει να κλέψει από την αρχή τις εντυπώσεις, να επικρατήσει ανάμεσα σε σημαντικές παρουσίες μεταξύ των οποίων και η μετέπειτα νηκήτρια των OSCAR, το Νο Country For Old Men δηλαδή των αδερφών Coen και να αποτελέσει μία από τις καλύτερες ταινίες της κινηματογραφικής περιόδου που διανύουμε.

2006 - The Wind That Shakes The Barley του Ken Loach

O Ken Loach έτσι κι αλλιώς μας αρέσει ιδιαίτερα αλλά εδώ ξεπερνάει τον εαυτό του, μεγαλουργεί και κερδίζει πανάξια το φοίνικα για τον οποίο ταινίες του ήταν υποψήφιες αρκετές φορές στο παρελθόν. Σημαντικότεροι "αντίπαλοι" του εκείνη τη χρονιά οι μεξικάνοι Guillermo Del Toro και Alejandro Inarritu με τα El laberinto del fauno και Babel αντίστοιχα αλλά και η κατά πολλούς "μαθήτρια" του, Andrea Arnold με το Red Road.

2005 - L' Enfant των αδερφών Dardenne

Μόνο 6 σκηνοθέτες στην ιστορία του φεστιβάλ έχουν καταφέρει να κερδίσουν 2 φορές το χρυσό φοίνικα και μεταξύ αυτών βρίσκονται οι αδερφοί Dardenne. Οι Βέλγοι ήταν οι νικητές και το 1999 με το Rosetta και μάλιστα είναι και φέτος ανάμεσα στους υποψήφιους με το νέο τους πόνημα Le Silence de Lorna. Το 2005 Το παιδί, outsider κατά τις περισσότερες προβλέψεις, κατάφερε να "κλέψει" το βραβείο από ένα σωρό άλλες ταινίες καθώς εκείνη τη χρονιά δεν έλειπε κανείς από τις Κάννες. Ενδεικτικά το διαγωνιστικό τμήμα περιείχε μεταξύ άλλων τα: Cache του Michael Haneke, A History of Violence του David Cronenberg, Broken Flowers του Jim Jarmusch, Sin City των Miller & Rodriguez, Τhe Three Burrials of Melquiades Estrada του Tommy Lee Jones, αλλά και έργα των Wim Wenders, Lars von Trier, Johnny To, Gus Van Sant, Atom Egoyan, Hou Hsiao Hsien. Μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι Το Παιδί δεν ήταν η ταινία που μας άρεσε περισότερο απ' όλες εκείνη τη χρονιά αλλά όποιος το έχει δει ξέρει καλά ότι δεν είναι η εξαίρεση που ψάχνουμε στο χρυσό κανόνα.

2004 - Fahrenheit 9/11 του Michael Moore

Την οποία εξαίρεση μάλλον μόλις βρήκαμε. Όχι δεν έχουμε κάτι προσωπικό με τον κύριο Michael Moore, το αντίθετο μάλιστα, συνήθως τα λέει αρκετά κάλα. Είναι καθαρά κινηματογραφικό το θέμα. Πολλοί θα πουν ότι με τη βράβευση αυτή η επιτροπή με πρόεδρο εκείνη τη χρονιά τον Quentin Tarantino ήθελε να στείλει ένα πολιτικό μήνυμα. Καμία αντίρρηση, αλλά ήταν πραγματικά μία τόσο καλή ταινία ώστε να αξίζει το χρυσό φοίνικα; τη στιγμή που το τελευταίο ντοκιμαντέρ που είχε κερδίσει στις Κάννες ήταν το Le monde du silence των Cousteau και Malle το 1956! Και κυρίως τη στιγμή που ανάμεσα στις διαγωνιζόμενες υπήρχε ένα Oldboy του Chan-wook Park.

2003 - Elephant του Gus Van Sant

Το αγαπημένο κατά πολλούς παιδί του φεστιβάλ o Gus Van Sant κερδίζει με τον Ελέφαντα το χρυσό φοίνικα αλλά και το βραβείο σκηνοθεσίας την ίδια χρονιά, γεγονός πολύ σπάνιο στα χρονικά των Καννών. Αν και υπάρχουν πολλές αντιρρήσεις για αυτό το γεγονός η προσωπική μας άποψη είναι ότι ο αμερικανός σκηνοθέτης από το Kentucky δίκαια κέρδισε τα 2 βραβεία. Άλλα "μεγάλα" ονόματα εκείνη τη χρονιά: ο Lars von Trier, o Clint Eastwood και o Aleksandr Sokurov σε ένα φεστιβάλ πάντως που η ταινία που συζητήθηκε περισσότερο από όλες ήταν το Brown Bunny του Vincent Gallo...

Τι θα γίνει φέτος και κατά πόσο θα επιβεβαιωθεί ο κανόνας δεν γίνεται να το γνωρίζουμε καθότι δεν έχουμε παρακολουθήσει τις ταινίες που περιλαμβάνει το διαγωνιστικό τμήμα. Με μία ματιά πάντως ξεχωρίζουν τα ονόματα των παλιών γνώριμων Egoyan, Soderbergh, Eastwood, Wenders, Dardenne, του πρωτάρη στις Κάννες Fernando Meirelles που μάλιστα με το Blindness θα ανοίξει το φεστιβάλ, αλλά περισσότερο από όλα, με ιδιαίτερη περιέργη και χαρά, αναμένουμε το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Charlie Kaufman με τίτλο Synecdoche, New York.